تو تنهاترین دوست من بودی
تو نزدیکتر از من به خودم بودی
میان ما راه درازی نیست
سال های طولانی در دلم زیستی
همچو یک مهمان ناخوانده
من ترا در آرزوهایم جستجو کردم
نه در آن خوابهای رویائی
آه ، هرگز نتوانستم از عشق
چیزی بفهمم
تنها می دانم که
عاقبت خط جاده پایان است

# طیبه عبداللهی #

ثبت شده در ۱۳۹۲/۱/۲۷ به شماره 234387 در سایت شعرنو