همیشه
به پایان هر چیزی که می رسیم
گریه مرهم آنست
چه می داند طبیب از دل بیمار زخم خورده
چه کس می فهمد داغ عزیز دیدن
سهم هر کسی از دنیا به اندازه یک نفس است
باور اینکه
یک روز نفس نباشد
بازهم گریه است
# طیبه عبداللهی #
ثبت شده در ۱۳۹۱/۱۲/۹ به شماره 225858 در سایت شعرنو
