شب غرق نور ماه بود

آسمان روشن تر از هر روز بود

زمین محو تماشای ماه بود

در تاریکی شب نور بود

گوی ماه حکم ران بود

سکوت تنها معنا بود

در ظلمت شب ستاره چشمک زن بود

جنگل خفته در خواب بود

جغد پیر هنوز بیدار بود

دریا خیره به ماه بود

عکس ماه سطح آب بود

آب در حال خروشان بود

لحظه ای سیاهی بود

من بودم وماه بود

ماهی داخل آب بود

خورشید در حال طلوع بود

پرستو نغمه خوان بود

گرچه روز بود

اما چهره ماه نمایان بود

طیبه عبداللهی

ثبت شده در ۱۳۹۱/۹/۶ به شماره 208226 در سایت شعرنو