کودکیم فراموش شده

در میان هجوم مشکلات جوانی

گم شده جای پاهایم

در گل ولای زندگی

خاطراتم طولانی ست

با اینکه دفترم چهل برگ است

کوله بارم خالی ست

از شادیهای بچگی

باورم کن ای خدای مهربان

من همان کودک دیروزم

که امروز متولد شده ام

ورق می زند روزگار

دفتر نقاشیم را

بدون هیچ شکلی از نوجوانیم

جامانده کیف پر از مداد رنگیهای

کلاس سوم ابتدایی ام

بر روی نیمکت خاک گرفته مدرسه

جوهر خودکارم تمام شد

در دهه شصت

بدون اینکه شصت کلمه بنویسم

از عمری که گذشت

طیبه عبداللهی

ثبت شده در ۱۳۹۱/۱۰/۱۰ به شماره 214453 در سایت شعرنو