رد پای دوست

title-tag

پس از لحظه های طولانی
آبی آسمان و گل های سرخ زمین را دیدم
خیالم هنوز در سیاره ونوس به دنبال رد پای دوست بود
یک لحظه هوای آزاد تنفسم را بلعید
بردم ز یاد اندوه فردا را
وهمنشین شدم با خش خش برگهای پاییزی
من تکیه داده ام به درب مدرسه مهر
با انگشتهای نازک وسردم
ورق زدم کتاب فصلی از زندگی را
ورسیدم به فصل هفتم
که نوشته بود
گوهری ازنژاد مهر روزت مبارک

# طیبه عبداللهی #

ثبت شده در ۱۳۹۱/۱۲/۱۸ به شماره 227574 در سایت شعرنو

next-iconback-icon